डोईवर भार ….

भार डोई जड़ व्हावा,

आता ना तो सोसावा..,

बोलून तो मुक्त व्हावा,

नाहि कूणाचा वाढावा ।।१।।

बोलताना तो आढावा,

खोल वर्मीचा जाणावा,

नाहि कूणा रोष यावा…

बोलून तो मुक्त व्हावा ।।२।।

सभ्यता-संस्कार चार,

घरात वेगळे फ़ार …

वर्मीला मागचे दार,

मूक्कामी पाहूणे चार ।।३।।

⁃ सौ. अपर्णा काकिर्डे.

आघात

आघात होत गेला

मी आत उमलत गेले

कळी कळी बनूनी

तो घाव सोसत गेले….

घाव झेलता झेलता

जखमेचा पाझर फुटला

रक्तरंजीत लालीचा

काटेरी श्रृंगार सजला…

मायेचा स्पर्श नको मला

ती ऊबही आता सोसवेना

रक्त गोठता गोठता

ती थंड ओढ़ही बोलवेना …

– अपर्णा काकिर्डे.

काहूर…

मनाचे गं रान….

मन काहूर काहूर।

चींती असे ध्यान,

संयमी निरंतर…! ।।१।।

मनाच्या रानात फार,

काळोख काळोख…,

अनोळखी भास तो,

गर्द रानाची ओळख ।।२।।

ध्यासाचा तो उजेड…..

ओल्या पाचूच्या रानात,

दिसू लागे पानोपान..

शुभ्र कवडश्या मनात ।।३।।

-अपर्णा काकिर्डे.

माणसांची पोकळी….

“माणसं कधीच जात नसतात

आठवणींमधे फिरत असतात!

तीच्यात माणसं गुंतत जातात,

भावनाभावनाच पेरत जातात!

मायेच्या ऊबी अंकूरून येतात,

कळीकळ्यात बहरून जातात!

पोकळीपोकळीत भरून येतात,

ऊनसावलीतच डोलू लागतात!

माऊलीमाणसं बघत असतात,

लेकरांच्या सूखी धन्य होतात!”

– सौ. अपर्णा काकिर्डे.

मनं बागडे फुलपाखराचे 

चतूर दृष्टि राही

पात्यांवरच्या दवबिंदूचे

तळे डोळस पाही

व्याकूळ तृष्णा खोल मनाची

तृप्त होऊनी जाई

पात्यापात्यांमधूनीच काही

खोली शोधत जाई।

एक द्वार त्या उड्डाणाचे….

एक द्वार त्या उड्डाणाचे

पंख देऊनी जाई

पंख अभेदी गरूड़भरारी

नीळ्या अथांगी जाई।

 – अपर्णा

On Sept 12th I celebrate the day of me becoming a Mother… I see my baby is growing so fast…. I am happy but I feel sad deep inside somewhere….It’s hard to accept that my baby is grown so big… My heart is heavy denying the fact ….Tears come out…. may be to ruin my “special” occasion….. she doesn’t know but that invites her …..she wants to play …and I can’t deny at this time …but I am not ready…I am tired….very tired ….This time it’s very hard now to convince her….I know she’s little stubborn…she wants to play…But no! I can’t!… So I just close the eyes and look back at her …I see a little frown on her forehead and thoughts in her eyes ….I love her eyes…those are precious to me! But..I don’t like that frown … So I just kiss on her warm forehead….the crease is gone…and the smile giggles on her little face …..And suddenly to my surprise I see the baby back ….when I saw into her deep eyes ….It’s magic! …magic in eyes!…I found my baby back!…She is not gone anywhere. She’s here…right here!….In the eyes….I found my baby! 

एक समुद्र दाटले मी

नदीनदी घूसळले मी

नीलकंठा स्मरले मी

विषयघडा सूटले मी

तप्तकोर मावळले मी

अमृतथेंबा सावरले मी!